De mosselduik, door Danaus

Zoals jullie weten is er ieder jaar een mosselduik door ons georganiseerd. 

Zoals jullie misschien ook wel weten roept Wil al jaren, dat hij stopt met duiken als hij in Nederland zeepaardjes heeft gezien. 

Zondag 13 november was het weer tijd voor onze jaarlijkse mosselduik. Met drie auto’s reden we op deze zonnige dag naar duikstek Zijpseweg. De ene auto met Anjo, Wil, Dik en Danaus. De tweede auto met Jan, Elly en Oscar. En de laatste met Ralph. Onze oud-leden Ron met zijn oudste zoon Jesse sloten zich ook nog bij ons aan. 

Toen de duikers zich om stonden te kleden hoorden we de verhalen over dat er zeepaardjes waren gezien. Onze duikers hebben uitgebreid gevraagd waar de beestjes te vinden waren (bij de stokjes!). Dat was iets naar rechts op 6 meter diepte. Anjo, Wil en Ralph vormden het ene groepje, Ron en Jesse het andere. Ze zwommen richting de vindplek. Wil heeft uitgebreid gezocht en is meerdere keren langs/over de stokjes gezwommen.

Foto Wil: deze zeester heeft het Zeepaardje verjaagd

 Jesse had de zeepaardjes wel gevonden en seinde naar Wil. Deze laatste dacht, dat Jesse naar hem zwaaide en zwom weer verder. Conclusie: Wil heeft nog steeds geen zeepaardjes gezien en was bijzonder teleurgesteld!*

Foto Danaus: de gelukkigen, net voordat ze het Zeepaardje zagen.

Nadat alle duikers weer droge en warme kleding aanhadden, reden we naar Eethuis Schouwen in Scharendijke. In de auto van Anjo werd er door Danaus en Dik uitgebreid gegrapt over de zeepaardjes, die niet gezien waren.

In Scharendijke arriveerden ook onze andere leden Saagrika, Shaquille, Han en zijn vrouw Annelies. Voor de in totaal 14 eters werd er 7 keer mossels besteld. Daarna nog uiteraard een toetje, waarbij ‘Kaatje Mossel’ favoriet was. 

Foto Jan: waarom wordt de laatste duik van het seizoen toch de “Mosselduik” geoemd?

Na het eten reed iedereen weer terug naar de bewoonde wereld. Ook toen werd er in de auto van Anjo weer zo druk gegrapt over de niet geziene zeepaardjes, dat Danaus en Dik een standje kregen van schoolmeester Anjo. Even later begonnen Wil en Anjo zelf over zeepaardjes, waarna Dik en Danaus elkaar aankeken en keihard in de lach schoten. “Ja, nu beginnen ze er zelf over!” 

foto Jan: een mooie zonsondergang na het duiken

* noot van Wil: Ik was inderdaad erg teleurgesteld. Maar ze zitten er echt. Klik hier voor een filmpje ervan door ons oud lid Eduard Spijkerman.