Afgelopen (Goede) vrijdag zijn we naar Todi gereden. Behalve een stad in Italië is Todi een indoor duik- en snorkelcentrum bij het plaatsje Beringen in België. Het vreemde is dat op de site van Todi nergens vermeld staat waar de naam vandaan komt. Ik denk dat het een afkorting is van TO DIve. Maar ik kan me heel goed vergissen.
Gelukkig hadden we pas voor 2 uur in de middag gereserveerd. We konden dus niet alleen een beetje uitslapen (of naar Paaspop gaan), maar er was ook nog tijd genoeg om in de file bij Antwerpen te staan. Van te voren hadden we gepland om rond 13.00 uur bij Todi te verzamelen, maar dat haalden we niet. Uiteindelijk waren we er pas om 13.45 uur en zelfs op dat moment misten we nog één persoon. Deze mocht gelukkig iets later alsnog het zwembad in.
Het grappige is dat de kassa en de kleedruimtes op de begane grond zijn en dat je na het omkleden de lift naar de vierde verdieping moet nemen. Daar kun je de duikapparatuur opbouwen en het water in gaan. Je zou denken dat het een zwembad is, waar niets bijzonders te doen is. Dat is niet waar. In het zwembad zijn een aantal duikobjecten geplaatst, zoals auto’s, een boomstronk, een nagebouwde toegang tot een kolenmijn (compleet met rails) en Griekse pilaren. Hiertussen zwemmen allerlei grote tropische vissen rond. Aquariumliefhebbers herkennen grote cicliden uit Afrika en Amerika. Als je wilt kun je zelfs een kaart kopen met foto’s en namen van de vissen, zodat je later terug kunt kijken welke vissen het waren. Ik herkende Citroen-ciclides met grote bulten op hun kop en Zebra-ciclides met hun (jawel) zebra-strepen.
Door de mooie kleuren van de vissen heb je niet door dat je in zoetwater duikt. Het is bijna net zo kleurrijk als de Rode Zee. Ieder buddypaar had een camera bij zich en er zijn veel mooie foto’s en video-opnames gemaakt. Deze zien we ongetwijfeld nog wel een keer terug op ons Youtubekanaal, of eventueel een dia-avond. Ook de foto’s bij dit stukje zijn bij Todi genomen.
Kortom we hebben met zijn allen genoten van de duik en iedereen heeft minimaal een uur gedoken. Op het einde zagen we zelfs een lelijke zeemeermin.
Na het duiken en weer omkleden zijn een aantal terug naar Rotterdam en omstreken terug gereden. Joep. Leonard, Danaus, Dik. Anjo en Wil besloten nog even het plaatselijke frietkot te bezoeken om een lekker patatje te eten. Leonard en Anjo zochten deze met behulp van hun Tom Tom op. Helaas was er wat verwarring, omdat Anjo dacht dat de frituur de “Mijn” heette en Leonard de “Fritmijn” om zijn Tom Tom had gevonden.
Uiteindelijk is het toch nog goed gekomen en aten we met zijn allen in de “Fritmijn” een heerlijke frites. Voor degenen die niet wisten wat zij bij de patatten wilden eten was de mogelijkheid een “twijfelaar” te bestellen. Dit is een soort sjasliek met kleine hapjes als een mini frikandel en bitterbal aan een stokje geregen. Na het eten splitsten de wegen en zijn we weer naar huis gegaan. Gelukkig was het een stuk minder druk bij Antwerpen.
Als met al een leuke dag en zeker voor herhaling vatbaar.
Hieronder staan nog een paar leuke foto’s:
